W Polsce zbieranie grzybów jest darmowe. Mieszkam blisko lasu, zainteresowałem się nimi jakoś przez przypadek i byłem w szoku jak są pożyteczne i lecznicze. Tyle że to te rosnące na drzewach!

Białoporek bzowy, zwany też :

też jako huba brzozowa, żagiew brzozowa, porek brzozowy

    Białoporek brzozowy, popularnie zwany hubą, obecny był w medycynie ludowej od kilku tysięcy lat. Fragmenty grzyba odkryto w szczątkach człowieka z lodu

z 3300 r. p.n.e., znalezionego na terenie Tyrolu w Alpach. Hipokrates opisywał lecznicze właściwości huby już w V wieku p.n.e. – zalecał jej stosowanie w celu kauteryzacji ran. Legenda wschodnia podaje, że dzięki białoporkowi książę Włodzimierz Monomach został wyleczony z raka jamy ustnej.

Medycyna ludowa najczęściej wykorzystywała białoporek do leczenia dolegliwości pokarmowych, takich jak wrzody, ból jelit, nadkwasota, choroby nowotworowe. Uważano, że grzyb ma właściwości uspokajające, antyseptyczne, przeciwkrwotoczne i przeciwpasożytnicze. W zastosowaniu zewnętrznym wspomagał leczenie stanów zapalnych jamy ustnej oraz narządów rodnych. Stosowano również okłady z huby w celu oczyszczania oraz przyspieszenia gojenia się ran. Do dzisiaj na terenie Syberii napar z grzyba stosowany jest formie prozdrowotnej herbatki.

Związki zawarte w białoporku brzozowym charakteryzują się działaniem przeciwutleniającym, ściągającym, bakteriobójczym oraz przeciwpasożytniczym. Grzyb obniża ciśnienie tętnicze krwi i poziom glukozy. Huba poprawia pamięć, funkcjonowanie mózgu oraz zdolności uczenia się.

Według zaleceń medycyny ludowej białoporek brzozowy był przetwarzany na wiele sposobów w celu prozdrowotnego spożycia. Zebrane grzyby krojono, suszono i przechowywano w szczelnym opakowaniu bez dostępu światła.

Z tak przygotowanego surowca sporządzano herbatę – 30 g suszonego grzyba zalewano 500 ml wrzącej wody, a następnie gotowano pod przykryciem przez godzinę. Po odcedzeniu i wystudzeniu zalecano pić napar 2-3 razy dziennie przed posiłkiem w przypadku dolegliwości pokarmowych, infekcji oraz w przeziębieniu. 

Podobne zastosowanie wskazuje się dla nalewki z białoporka

Czaga Błyskoporek podkorowy

Błyskoporek podkorowy ma silne działanie przeciwutleniające, przeciwzapalne, antyoksydacyjne oraz ochronne. Zawarte w nim garbniki i związki fenolowe sprawiają, że chaga neutralizuje wolne rodniki i pomaga spowolnić proces starzenia. Grzyb chaga ma również działanie tonizujące i kojące, a także wspomaga odnowę skóry.

Dlaczego niesamowity? Jako jeden z bardzo nielicznych grzybów nie wymaga on żadnego przygotowania czy też profesjonalnego preparowania. Jedyne co trzeba zrobić, to jego wysuszenie. Komu zdarzyło się preparować hubiaka pospolitego wie jak dużo zachodu to wymaga. W tym przypadku wystarczy zebrać odpowiedniego grzyba, wysuszyć i nie tylko uzyskujemy hubkę naprawdę łatwo łapiącą iskrę, ale również wysoko energetyczną i nieprawdopodobnie trudną do zgaszenia.

Wszystkie te czynniki powodują, iż błyskoporek od wieków, a nawet tysiącleci był wysoce poszukiwanym gatunkiem przez naszych przodków. O tym, że różne grzyby były używane od tak dawna wiemy choćby z przykładu Ötziego – lodowej mumii znalezionej w Austrii. Niewątpliwie używał on hubiaka pospolitego i białoporka brzozowego – oba te gatunki zachowały się w jego ekwipunku.

Zachowane do dziś dzień zabytki piśmiennicze medycyny starożytnej Grecji wskazują wyraźnie na to, że czaga znana była ludzkości już w V wieku p.n.e. Zachowało się wiele tego typu zabytków, które przypisywane są zarówno Hipokratesowi jak i innym anonimowym autorom będącym przedstawicielami wielu szkół medycznych.

Rosyjska medycyna ludowa znała właściwości tego niesamowitego grzyba już przynajmniej w XVI wieku, a jedne z pierwszych opisów jej zastosowania, które zachowały się do dzisiaj pochodzą z terenów Ukrainy z 1880 roku. Czaga stosowana była także na dalekiej Syberii przez zamieszkujących tam Chantów, (zwanych też jako „Ostiacy” lub “Jurgowie”) czy też przez Buriatów zamieszkujących północną Azję (naród mongolski). Stosowali oni napary z czagi, które według zapisków poprawiać miały samopoczucie, stanowiły specyfik na odtrucie organizmu oraz leczyły wrzody żołądka i dwunastnicy oraz schorzenia jelit i wątroby.

Oficjalnie w medycynie rosyjskiej błyskoporek zaistniał w drugiej połowie XIX wieku kiedy to wspomniany już napar z huby zalecany był przez samo ministerstwo zdrowia ZSRR, jako środek, który miał leczyć raka żołądka i płuc.

Posiadam nieco suszonych wstępnie zmielonych grzybów, które mogę sprzedać w cenie 30 zł za 100 g (białoporek lub czaga), chcesz ich spróbować?

Napisz na email w sprawie kupna: piotrman@o2.pl.